തൃഷ് ണ

ഇങ്ങനേയും ചില സംഭാഷണങ്ങൾ   ഞാൻ ആഴങ്ങളിൽ ചിന്തിച്ചു നീ പുറമെയും ഇന്ന് നാം രണ്ട് ആകാശങ്ങളിൽ പറന്നു നടക്കുന്നു.. രണ്ടാകാശങ്ങളിലൊന്ന് നീയും മറ്റൊന്ന് ഞാനുമാകുമ്പോൾ നിന്റെ നക്ഷത്രങ്ങളിലൊന്നെനിക്ക് കടം തരാമോ? ചന്ദ്രിക കടഞ്ഞൊരു നിലാവിന് കൂട്ടുപോകാനാണ്. നമ്മുടെ ചിന്തകൾ പോലും എത്ര ഭിന്നം അല്ലേ? എന്നിട്ടും ഞാനെങ്ങനെയാണ് നിന്നെ പ്രണയിച്ചത്? എനിക്കും അറിയാത്തത് അതുമാത്രമാണ്...  എപ്പോളോ നാം ഒന്നിച്ചു...  പിരിയാതിരിക്കുവാനും ഞാൻ കാരണങ്ങൾ തേടി... നമ്മളെങ്ങനെ ഞാനും നീയുമാകുന്നതുപോലും സങ്കൽപ്പിക്കാനാവുമായിരുന്നില് ല. ഒരിക്കലും പിരിയരുതേ എന്നായിരുന്നു എന്റെയും പ്രാർത്ഥന...  നീ അത്രത്തോളമെൻ മനസ്സിൽ ഇടംപിടിച്ചിരുന്നു... നാം നമുക്ക് മാത്രം അറിയുന്ന ഭാഷയിൽ സംസാരിച്ചു...  പ്രണയം പോലും തുറന്നു പറഞ്ഞത് നിന്റെ കണ്ണുകളോടായിരുന്നു...   . കണ്ണുകൾ ഹൃദയത്തോളം ആഴത്തിലേയ്ക്കാണ് ആ നോട്ടങ്ങളെ സ്വീകരിച്ചത്. നിന്റെ മൗനം പോലും നമുക്കിടയിൽ സംസാരിക്കുമായിരുന്നു . പൊട്ടിചിരിക്കുമായിരുന്നു. ചുവന്ന വാകപൂക്കളോടൊത്ത് നിന്റെ തോളിൽ ചാഞ്ഞിരിക്കുന്ന നേരത്തൊക്കെയും ...

മായ                 - പൊലിഞ്ഞുപോയ എന്റെ ചിരിപളുങ്കിന്   ചേ ....,  നിച്ചും .... ഒരു ചുമന്ന പൂവിനുവേണ്ടി ഉടുപ്പിൽ തൂങ്ങി പിറകെ നടന്ന എന്റെ അച്ചൂട്ടിയെ ആണ് അവളെ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്കോർമ്മ വന്നത് .  ഇന്നിവിടെ എന്റെ ആദ്യദിവസമാണ് . പാതിവഴിയിൽ മുറിഞ്ഞുപോയെന്നോർത്ത ഒരു സൗഹൃദം സമ്മാനിച്ച പടിവാതിൽ .  വയ്യാത്ത കുട്ടികൾക്കുവേണ്ടിയുള്ള ചാരിറ്റി പ്രസ്ഥാനം എന്നതിനേക്കാൾ മറ്റൊരു വസ്തുതയും എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു . മായ !  അതാണ് അവളുടെ പേര് . ചിരിവറ്റാത്ത മുഖമുള്ള , കഥപറയുന്ന കണ്ണുകളുള്ള ,  കുഞ്ഞുനുണക്കുഴികളും കളികൂട്ടങ്ങളുമുള്ള കൊച്ചുസുന്ദരി . അവൾക്കൊരുപാട് പറയാനുള്ളതിനാലാവാം സംസാരിക്കാനുള്ള തടസങ്ങളൊന്നായ് മറന്നുതുടങ്ങാൻ അവളെ പ്രേരിപ്പിച്ചത് . എന്തൊ ഒരു തോന്നലിനു വിധേയയായി അന്നവളെ ചേര് ‍ ത്തുനിർത്തി കൂടെ കളിച്ചപ്പോഴൊന്നും എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു അസ്തമയം കാത്തുകഴിയുന്നൊരു പുലരിയാണാ ചിരിയെന്ന് . റെസ്യൂമേയിൽ ചേർക്കാനൊരു വരി എന്നതിനേക്കാൾ , ഞ...

തിരച്ചിൽ ആൾക്കൂട്ടത്തിലെന്നെ തിരയരുത്.  കണ്ടുകിട്ടിയെന്ന് വരില്ല. കണ്ടുമുട്ടണമെന്നുണ്ടെങ്കിൽ കണ്ണടച്ചു നടക്കുക. ആദ്യം ചുവപ്പ് കലർന്ന കറുപ്പ് പോലെ തോന്നിയേക്കും . പിരിയാൻ തയ്യാറെന്ന പോലെ രണ്ടുപാളികളും. ശ്രമകരമെങ്കിലും ആ ഇരുട്ടിലേക്കിറങ്ങുക. ഇരട്ടവാലനും അടയ്ക്കാകുരുവിയും ചെമ്പോത്തുമൊക്കെ താളമിടുന്നൊരു മാവിൻചുവട് കാണാം. അലഞ്ഞുതിരഞ്ഞൊടുവിൽ ചിന്തകൾ വന്നിരിക്കാറുള്ളൊരു മരചുവട്. അവിടെ കൊഴിഞ്ഞുവീണ പൂക്കളുടെ ഇടയിൽ വിണ്ടുകീറിയൊരു ഇലപടത്തിന്റെ ആയുസ്സിലേക്കുറ്റുനോക്കുന്ന ഒരുവളെ കാണാം. ശ്മശാനത്തിന്റെ വാതിൽക്കലെ ധൂമപാളികളിലെ ഭസ്മം മണക്കുന്ന ചിലന്തിവലകളിലൊന്ന് ഇന്നലെ അവൾ തകർത്തുവത്രെ. ഹ! എന്നിട്ട്, സുഖമില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു കിടന്നു. എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ ഭാരമില്ല. ശരീരം ഓർമകൾ കൊണ്ടുപോയെന്ന്! അപ്പോ ആത്മാവ്? അതോ അതവിടെ എന്തോ ആസ്വദിക്കുന്നുണ്ട്.

മൗന വിലാപം ഇനിയുമടർന്നുവീഴാത്ത ദ്രവിച്ചുതുടങ്ങിയ മേൽക്കൂരയിലേയ്ക്കായിരുന്നു ആ കണ്ണുകളപ്പോഴും. മടുപ്പിന്റെ അറ്റത്തിലെവിടെയോ കിട്ടിയ ശക്തിയിൽ മുണ്ടിന്റെ കോന്തല അരയിലേയ്ക്കു ചേര്‍ത്ത് രണ്ടുനാളായി സ്വപ്നം കണ്ടുകിടന്ന മുറ്റത്തേയ്ക്ക് ജാലകഛായയിലൂടെയെത്തിനോക്കവേ പ്രിയപ്പെട്ടതെന്തോ കണ്ടിട്ടെന്നപോലെ ടോമി ഉറക്കെ കുരച്ചു.  മുന്നിലുയർന്ന പുകചുരുകൾക്കൊപ്പം താഴേയ്ക്കുവീണ സിഗരറ്റിലേയ്ക്ക് സംശയഭാവേന നോക്കവേ ദൃഷ്ടിയിലൂന്ന രൂപം അയൽക്കാരൻ രാമന്റെയായിരുന്നു.  ഇവനെന്തായിവിടെയെന്നോർത്തെടുക് കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോഴേയ്ക്കും കതകുതുറന്നുകയറിവന്ന , നാളെവരാമെന്നുപറഞ്ഞ് മൂന്നുമാസം മുൻപിറങ്ങിപോയ അവനിലേയ്ക്കെന്റെ ശ്രദ്ധപാഞ്ഞു.

നീല അമ്മേ.... സർവ്വേശ്വരി   ..... നീണ്ട ഒരു നിശ്വാസത്തോടൊപ്പം ഉമ്മറത്തെ നീളൻകസേരയിലേയ്ക്ക് ചാഞ്ഞു വിശ്വ. അകമാകേ ചുട്ടുകരിയുന്നത് പോലെ. നാവ് വറ്റി വരളുന്നു. കൈകാലുകൾ കോച്ചിപിടിക്കുന്നുണ്ടോ? തല കറങ്ങുന്നു.   ഉത്തരത്തിലെ ചിതലരിച്ച പട്ടികകളൊക്കെ സ്ഥാനം മാറി വരുന്നു. മഴപോലെ പെയ്യുന്നുണ്ട് ശരീരം മുഴുവനും. ഒരു നിമിഷം താൻ മരിക്കുകയാണോ എന്നയാൾ ഓർത്തു. നീല നിറമുള്ളൊരു കരിമ്പടപുതപ്പിലൊളിച്ചൊരു ഉണ്ണി പടർപ്പാവാനൊരാന്തൽ പോലെ. കണ്ണുകളടയുന്നുണ്ടോ? ഇല്ല. കണ്ണുകളടഞ്ഞാൽ താൻ മരിക്കുകയാവില്ല. ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. രണ്ട് വർഷം മുൻപ് താൻ കുത്തികൊന്ന വേലപ്പന്റെ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞിരുന്നില്ല. അയാളുടെ വായിൽ നിന്ന് രക്തമൊഴുകിയിരുന്നു. കടുംചുവപ്പുനിറത്തിൽ കട്ടപിടിച്ച് അതിങ്ങനെ മണ്ണോട് ചേർന്നു. പിറ്റേന്ന് അവിടെ ഉറുമ്പുകളുണ്ടായിരുന്നു.  ഉറുമ്പുകൾ മാത്രം. കുറച്ച് വെള്ളം വേണം. തൊണ്ടകുഴിലേയ്ക്ക് അടുക്കാറായൊരു തീക്കാറ്റിനെ ചെറുക്കാനാണ്. അന്നനാളമെല്ലാം പൊള്ളിയടരുന്നത് പോലെ. കുടൽമാല ചുഴറ്റിയടർത്തിയൊരു കടലാസ് പോലെ തോന്നുന്നു. കരിഞ്ഞവശേഷിച്ച ചാരകൂട്ടമെന്ന് തോന്നുന്നു വയറെല്ലാം. ആരോ അടു...